-
1 śruba
screw; ( do łączenia elementów) bolt; ( okrętowa) propeller* * *f.1. ( do skręcania) bolt; screw, screw bolt; skok śruby pitch; dokręcić komuś śrubę pot. put the screws on sb.2. żegl. propeller, screw.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > śruba
-
2 śrub|a
f 1. (do łączenia elementów) screw 2. pot. (wkręt) bolt- odkręcić śrubę to unscrew a bolt3. Techn. (w maszynach, urządzeniach) screw 4. Techn. (urządzenie napędowe statków) screw (propeller)- śruba napędowa a power screw5. Sport (skok z obrotem) twist 6. Sport (w piłce ręcznej) banana shot- □ śruba lewo/prawoskrętna Techn. left-handed/right-handed screw- śruba mikrometryczna Techn. micrometer screwThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > śrub|a
-
3 śruba śru·ba
См. также в других словарях:
śruba — ż IV, CMs. śrubabie; lm D. śrub 1. «pręt walcowy z gwintem zewnętrznym, zwykle zakończony zgrubieniem lub odpowiednim nacięciem, umożliwiającym zakręcanie lub odkręcanie, służący do łączenia przedmiotów lub do zmiany ruchu obrotowego na… … Słownik języka polskiego
guma — ż IV, CMs. gumamie; lm D. gum 1. «produkt wulkanizacji kauczuku naturalnego lub syntetycznego, tworzywo odznaczające się dużą elastycznością, o właściwościach zależnych od ilości i rodzaju składników; stosowana m.in. do wyrobu opon, sprężystego… … Słownik języka polskiego
gwóźdź — m I, D. gwoździa; lm M. gwoździe, D. gwoździ, N. gwoździami a. gwoźdźmi 1. «kawałek cienkiego pręta metalowego, z jednej strony zaostrzony, z drugiej zakończony główką, najczęściej w kształcie krążka; służy do łączenia elementów przez zbijanie;… … Słownik języka polskiego
wczep — m IV, D. u, Ms. wczeppie; lm M. y bud. «złącze dwóch desek lub bali pod kątem, będące odmianą czopa; także: sposób łączenia elementów drewnianych pod kątem prostym, stosowany np. przy konstrukcji skrzyń, ościeżnic» Łączyć belki wczepami. Skrzynia … Słownik języka polskiego
gwóźdź — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. gwoździa; lm D. gwoździ, N. gwoździami || gwoźdźmi {{/stl 8}}{{stl 7}} cienki pręt ze stali lub jakiegoś metalu, zaostrzony na jednym końcu, spłaszczony na drugim, w kształcie krążka, służący do łączenia… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
śruba — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. śrubabie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} nagwintowany pręt lub pręcik, zwykle metalowy, z jednej strony zakończony łbem ze szczeliną lub kilkoma szczelinkami, przeznaczony do… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
agregacja — ż I, DCMs. agregacjacji; lm D. agregacjacji (agregacjacyj) «proces łączenia się elementów w całość, stan skupienia elementów» ∆ Agregacja roślinna «skupienie roślin jednego gatunku» ‹łac.› … Słownik języka polskiego
dybel — m I, D. dybelbla; lm M. dybelble, D. dybelbli (dybelblów) 1. techn. «metalowy lub drewniany kołek obustronnie zaostrzony, przeznaczony do łączenia dwu elementów drewnianych» 2. techn. «specjalny świder stolarski umożliwiający wiercenie otworów o… … Słownik języka polskiego
kołkownica — ż II, DCMs. kołkownicacy; lm D. kołkownicaic 1. techn. «maszyna do łączenia różnych elementów za pomocą drewnianych kołków» 2. żegl. «przymocowana do masztu lub nadburcia belka z otworami, w które wkłada się kołki służące do mocowania lin na… … Słownik języka polskiego
kołnierz — m II, D. a; lm M. e, D. y 1. «wykończenie ubrania przy szyi» Aksamitny, koronkowy, karakułowy kołnierz. Kołnierz okrągły, prosty, szalowy, wykładany. Kołnierz marynarki a. od marynarki. Kołnierz u koszuli. Palto z futrzanym kołnierzem. Chwycić,… … Słownik języka polskiego
pas — I m IV, D. a, Ms. passie; lm M. y 1. «długi, wąski kawałek skóry, tkaniny itp. noszony na ubraniu (zwykle w talii)» Pas skórzany, plastikowy. Ściskać się pasem. Pas do spodni, do płaszcza (od spodni, od płaszcza). Zapiąć, poprawić pas. Spiąć… … Słownik języka polskiego